In oktober verscheen het rapport van het parlementair onderzoek naar ict-projecten bij de overheid. In de discussie erover zijn al belangrijke beperkingen genoemd, zoals het ontbreken van een onderbouwing voor de 1 tot 5 miljard schade en het wegkijken van fraude en corruptie. Toch zijn een aantal belangrijke blinde vlekken onvoldoende belicht. Ik noem ze hieronder.
1: baten De commissie had zich volgens haar opdracht moeten richten op de maatschappelijke effecten. Zij richt zich echter alleen op de kosten, niet op achterblijvende baten. Natuurlijk is het relevant hoe de kosten van bijvoorbeeld C2000 konden oplopen, maar zeker zo relevant is de vraag in hoeverre de hulpverlening met C2000 nu efficiënter en veiliger is geworden, en of er andere besluiten waren genomen als hier goed op gestuurd was. Terwijl de Rekenkamer in 2013 nog adviseerde bij ict-projecten van de overheid meer aandacht te besteden aan batenmanagement (=zorgen dat investeringen inderdaad de beoogde voordelen opleveren), heeft de commissie hier niet één aanbeveling aan gewijd.