Over het eindrapport van de Tijdelijke Commissie ICT en de ict-projecten bij de overheid is al veel gezegd en geschreven. Het rapport verhaalt van slepende projecten die niet leveren wat ze moeten leveren, langer duren dan gepland en meer kosten dan verwacht. Met een overheid die alles uitbesteedt en vertrouwt op externe leveranciers en adviesbureaus. Verantwoordelijkheid, kennis, management, uitvoering en controle achteraf: het wordt extern betrokken.
Een treurig beeld doemt op van het gunnen van opdrachten waarbij niet alleen inhoudelijke argumenten een rol lijken te spelen. Binnen komen is één en dan kan de meter gaan lopen. Zelfs de Tijdelijke Commissie ICT heeft het over perverse aanbestedingen. Is dit de ict-cultuur waarover in het rapport gesproken wordt, waardoor de overheid iedere grip over de ict kwijt is? Ik had dan ook verwacht daarover iets in de aanbevelingen terug te lezen maar helaas. Ook had ik iets meer ict-inhoudelijke aanbevelingen en bespiegelingen verwacht.
Helder verhaal
Ik ben niet negatief over het eindrapport, het is een helder geschreven verhaal met treffende analyses en een aantal goede aanbevelingen. Het vergroten van ict-kennis bij de overheid met het aantrekken van ict-ersoneel en het investeren in opleidingen lijkt zinvol. Het Bureau ICT Toetsing (BIT) als extra slot op de deur met bevoegdheden bij het beoordelen van ict-projecten klinkt goed. Het BIT is echter ook een oplossing in een bestaand stramien van nog meer toetsing en controle zonder verantwoordelijkheid. Het Poolse landdag-model, waarin iedereen mee praat en niemand beslist of verantwoordelijk is, blijft intact.