Na de Tweede Wereldoorlog verstedelijkte Nederland in hoog tempo. Door de bevolkingsgroei steeg de vraag naar woningen, terwijl ook de gemiddelde omvang van huishoudens daalde. Opmerkelijk was echter dat de enorme stedelijke uitbreiding in de naoorlogse periode vrijwel uitsluitend bestaat uit extensief bebouwde woonwijken (buiten het stadscentrum) en bedrijventerreinen. Pieter van der Heijde bestudeert welke krachten tussen de verschillende actoren in de stedelijke ontwikkeling bepalend zijn voor het ontstaan van het aanbod van vastgoed in nieuwe stedelijke centra in Nederland.